*

και υποθέτω πως είναι επιλογή μας αν θα χαθούμε σε μια γωνιά φωτός ή στην άβυσσο...

προορισμος?

οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε ο εαυτός μας, αλλά ο προορισμός μας... είτε τον έχουμε επιλέξει είτε όχι.

ψέμα

ζούμε σε μια εποχή όπου μόνο το ψέμα έχει αξία... μόνο αυτό ακούμε μόνο αυτό υπακούμε, μόνο αυτό πιστεύουμε, μόνο ΣΕ αυτό πιστεύουμε! 

...........

Είναι το σημείο όπου η ποίηση μεταμορφώνεται σε ζωγραφική... γιατί ποίηση είναι, να ζωγραφίζεις με τις λέξεις...

βουτιά

Κολυμπώντας στα σκατά και σήμερα... προσπαθώ να βάλλω το κεφάλι  μου, τις σκέψεις μου σε μια σειρά και τελικά όλα φαίνονται πιο σκατά. με το να αδιαφορώ οι σκέψεις δεν ντύνονται μένουν γυμνές μπροστά μου περιμένοντας τη σειρά τους, αν σκέφτομαι το παρακάνω... και όποιο δρόμο και αν ακολουθήσω καταλήγω στην ίδια σκατωμένη λεωφόρο.
έχω χάσει την ηρεμία μου πάλι... άλλη όρεξη δεν είχα να κάνω εκείνο το ταξίδι ξανά... αυτό όμως έρχεται και με παρασέρνει τόσο βίαια, εκνευριστικά και αυταρχικά.
χαχαχαχα είναι αστείο. το πρόβλημα είναι πάντα το ίδιο... η απορία... ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΩ; τόσο δύσκολο να συγχρονίσεις σώμα και νου. 

last night...

Ελένη: Η νύχτα ρίχνει τα δάκρυα της και εγώ την ακολουθώ.

πάλι μόνη μου , στο μικρό αγγλικό δωμάτιο. αλλά είναι αυτή η μοναξιά που όλοι μας αναζητούμε αραιά και που... η κούραση αυτές τις μέρες με αγκαλιάζει πολύ βίαια, το ίδιο και τα νεύρα. όλο κάτι φταίει, όλο κάτι λείπει μα εγώ δεν μπορώ να το βρω. και αυτό με κάνει να θυμώνω... και να αναρωτιέμαι, και να ψάχνομαι και τίποτα δεν είναι ποτέ αρκετό... είναι στη φύση μου, είναι στη φύση μας. πάντα υπάρχει αυτό το γαμημένο "παραπάνω".

Ίαν: η νύχτα σε πειράζει... η νύχτα τα ναρκωτικά και η ΑΛΗΘΕΙΑ σε πειράζουν. ξέρεις γιατί; ΓΙΑΤΙ δεν μπορείς να χειριστείς κανένα από αυτά... οι λέξεις πονάνε; η αλήθεια πονάει; πες μου! σε πονάει;

Ελένη: το μόνο πράγμα που πονάει είναι εσύ, όταν δεν είσαι εδώ. όταν σε περιμένω με τις ώρες και εσύ δεν είσαι εδώ, δεν απαντάς στις κλήσεις μου, στα μηνύματα μου... και όταν έρχεσαι είναι λες και τίποτα δεν έχει συμβεί το ίδιο και όταν φεύγεις... και εγώ το ανέχομαι, μόνο και μόνο για τα λίγα λεπτά που θα περάσω μαζί σου, κυρίως όταν είμαστε μόνοι μας. και μετά ρωτάω τον εαυτό μου αν αξίζει, απαντώ όχι αλλά το συνεχίζω...

Ίαν: είσαι άνθρωπος πρώτα σκέφτεσαι μετά νιώθεις... για αυτό τα κάνεις όλα περίπλοκα και δύσκολα... νιώσε μην σκέφτεσαι... για μια μοναχά φορά. όλα τα κάνεις όλα μια μοναχά φορά... όλα είναι τόσο μοναδικά και εσύ δεν τα παρατηρείς καν, όλo λες μαλακίες στον εαυτό σου ότι θα έχεις κι άλλες ευκαιρίες, η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν θα έχεις! έλα έρχεται το halloween έρχονται τα Χριστούγεννα... τι θα κάνεις για αυτό; θα κάτσεις μόνη σου να ακούς τις αναμνήσεις σου στους ήχους της μουσικής; σε παρακαλώ άκουσε με και πάρε αυτό το θλιμμένο ύφος μακριά απ το όμορφο σου πρόσωπο. θυμάσαι τι σου έλεγε η Θεοδώρα εκείνο το βράδυ που πέθαινες; που έφευγες;

Ελένη: ΝΑΙ!!! κάθε λέξη τυλιγμένη στην αλήθεια και το ψέμα, στην πραγματικότητα και το ταξίδι... είσαι ένα όμορφο πλάσμα, είσαι πανέμορφη, δεν θα πεθάνεις, σου αξίζει η ζωή, θα δεις όλες τις ομορφιές του κόσμου, κοίτα καλή μου, κοίτα πόσο όμορφος είναι ο κόσμος. έτοιμος ανοιχτός για εσένα... άκου τα τραγούδια γλυκιά μου, σε αγαπάω, δεν θα σε αφήσω. δεν φαντάζεσαι το δώρο μου μου κάνεις..είσαι αρκετά δυνατή τώρα θα σε αφήσω... [ΟΧΙΙΙΙ] . ναι μπορείς να το κάνεις μόνη σου, δεν με χρειάζεσαι, έχεις το πνεύμα της γιαγιάς κοντά σου και αυτό πάντα θα σε προστατεύει. 

Ίαν: το σώμα σου, το ταλαιπωρείς, ξεκούρασε το. 

the sound of silence, paul simon

Hello darkness, my old friend
I've come to talk with you again
Because a vision softly creeping
Left its seeds while I was sleeping
And the vision that was planted in my brain
Still remains
Within the sound of silence

In restless dreams I walked alone
Narrow streets of cobblestone
'Neath the halo of a street lamp
I turned my collar to the cold and damp
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
That split the night
And touched the sound of silence

And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence

"Fools", said I, "You do not know
Silence like a cancer grows
Hear my words that I might teach you
Take my arms that I might reach you"
But my words, like silent raindrops fell
And echoed
In the wells of silence

And the people bowed and prayed
To the neon god they made
And the sign flashed out its warning
In the words that it was forming
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls"
And whispered in the sounds of silence