βουτιά

Κολυμπώντας στα σκατά και σήμερα... προσπαθώ να βάλλω το κεφάλι  μου, τις σκέψεις μου σε μια σειρά και τελικά όλα φαίνονται πιο σκατά. με το να αδιαφορώ οι σκέψεις δεν ντύνονται μένουν γυμνές μπροστά μου περιμένοντας τη σειρά τους, αν σκέφτομαι το παρακάνω... και όποιο δρόμο και αν ακολουθήσω καταλήγω στην ίδια σκατωμένη λεωφόρο.
έχω χάσει την ηρεμία μου πάλι... άλλη όρεξη δεν είχα να κάνω εκείνο το ταξίδι ξανά... αυτό όμως έρχεται και με παρασέρνει τόσο βίαια, εκνευριστικά και αυταρχικά.
χαχαχαχα είναι αστείο. το πρόβλημα είναι πάντα το ίδιο... η απορία... ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΩ; τόσο δύσκολο να συγχρονίσεις σώμα και νου.