μουσική πανσπερμία

τώρα μικρές σφαίρες είναι τα λόγια

οι εικόνες κοντεύουν να σβήσουν και η γύμνια να ντραπεί.

το καρουζέρι δεν παίζει μουσική πια... απλώς γυρνά

είμαι θεατής;

ήμουν θεατής;

όταν είχα μάθει απέξω την γεωγραφία του κορμιού σου δεν ήμουν.
κάθε τρίχα, κάθε τρέμουλο, κάθε πληγή, κάθε σημάδι, κάθε άρωμα, κάθε επιθυμία
θέλω να ανέβω σε ένα ξύλινο άλογο, να ακούσω γλυκείες μελωδίες και ψιθύρους στα αυτιά.

θέλω οι κέρινες φωνές τους να γαργαλάνε τρυφερά το χνούδι των αυτιών μου.

θέλω το πινέλο βουτηγμένο στην πρασινομπλε μπογιά να με βάψει ελεύθερη

θέλω το άρωμα του κόκκινου κρασιού να κυλά στην κατάλευκη μου σάρκα.

θέλω όπως το μπλε του πινέλου μου αγκαλιάζει τον Αρμαιό, έτσι θέλω να κάνω έρωτα.

είμαστε βλέπεις φτιαγμένοι από επιθυμίες, πάθη, σφαίρες και σπέρμα.
είμαστε μουσική πανσπερμία στο διάφανο αέρα.

μικρός ταξιδευτής

Κανένας τους δεν μου λέει την αλήθεια για τον θάνατο σου... ούτε εσύ! Μα... Εγώ θέλω να ξέρω!

Κραυγές βασανίζουν το μυαλό μου και σκέψεις ταξιδιάρες μου ψιθυρίζουν πως το ήθελες, πως εσύ το προκάλεσες. έτσι δεν είναι; μόνος σου έκλεισες για πάντα τα χλωμά σου μάτια. Δεν είχες άλλες αντοχές μάλλον ή μήπως είχες και λάτρεψες την ομορφιά του θανάτου;

Ανάγκασες τη ψυχή σου να βγει βίαια από το σώμα της. Προδότη της ομορφιάς.

Και τώρα; Τώρα που δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω, τα πουλιά κελαηδούν μακριά, τα λουλούδια δεν μυρίζουν και οι άνθρωποι είναι ακόλουθοι του σατανά. τώρα η δίψα μένει για πάντα δίψα.

Οι εικόνες... αγκάθια στο κεφάλι μου και η αλήθεια το μόνο κλειδί, βρίσκεται όμως σε μέρος άγνωστο, το πήρες μαζί σου φαίνεται μικρέ μου ταξιδευτή.

η πρώτη βρωμιά

γύρισα σπίτι και τρέχοντας (όσο μπορούσα) μπήκα στο μπάνιο και άρχισα να γρατζουνάω το σώμα μου.
δεν με πείραζε να με γδάρω... άφηνα το νερό να τρέχει πάνω στο σώμα μου, στο σώμα όπου εσύ  βίαια βρόμισες!

μου αρέσει ο ήχος του τρεχούμενου νερού.

η βρώμα σου είναι τώρα πάνω μου, πάνω στην πλάτη μου, στο πρόσωπο μου, στο στήθος μου, στην κοιλιά μου, στα χέρια μου, στα μαλλιά μου, σε όλα μου τα σωματικά υγρά, η βρώμα σου είναι μέσα στο στήθος μου, μέσα στο κεφάλι μου, μέσα στην ανατριχίλα της ράχης μου.

νιώθω πως όσο κι αν ρίχνω νερό, όσο κι αν ξύνω το δέρμα μου, ότι κι αν κάνω τίποτα δεν φαίνεται ικανό να με ξεπλύνει, να με καθαρίσει.

οι καρποί μου πονάνε! νιώθω τα χέρια σου πάνω τους.

η βρώμικη όψη σου βασανίζει το μυαλό και την ψυχή μου.

ο ιδρώτας σου έσταζε πάνω μου... έλουζε το κορμί μου. κόλλαγες πάνω μου...

αηδία....