κολυμπώντας και σήμερα στη μέθη μου (η μαυροδάφνη φταίει αυτή τη φορά) ακούω φορέματα να σκίζονται από την ανάγκη να γευτείς και μαύρες, λεπτές δαντέλες να πέφτουν στο πάτωμα
το μόνο φως στο δωμάτιο μου είναι αυτό το πανέμορφο μπορντοπορτοκαλοκοκκινο που μου είχε φέρει η Ε. από την Τουρκία. το τέλειο χρώμα! ερωτικό, γλυκό, πρόστυχο και αισθησιακό.
όταν όμως κλείνω τα μάτια μου το κόκκινο αυτό γίνεται το μπλε του Αρμαιού και οι έρωτες ζωγραφίζονται μπρος μου σαν πίνακες του Κλιμτ... ζωγράφος των αισθήσεων...
δεν με ενοχλούν οι φωνές που έρχονται απ' έξω, γιατί αυτή τη φορά είναι μια γλυκιά βαβούρα... το soundtrack της ζωής μου.
η αμαρτία δεν υπάρχει και για αυτό ο έρωτας την τσακίζει! της τσακίζει την ανάσα και τις λέξεις!
ο πιο όμορφος ήχος... αυτός της κουρασμένης, δροσιστικής, κόκκινης και γαλάζιας αναπνοής σου....
τα χέρια σου ταξιδεύουν στο κορμί μου αγγίζοντας τρυφερά κάθε σημείο...
ξέρεις το δρόμο...
το μόνο φως στο δωμάτιο μου είναι αυτό το πανέμορφο μπορντοπορτοκαλοκοκκινο που μου είχε φέρει η Ε. από την Τουρκία. το τέλειο χρώμα! ερωτικό, γλυκό, πρόστυχο και αισθησιακό.
όταν όμως κλείνω τα μάτια μου το κόκκινο αυτό γίνεται το μπλε του Αρμαιού και οι έρωτες ζωγραφίζονται μπρος μου σαν πίνακες του Κλιμτ... ζωγράφος των αισθήσεων...
δεν με ενοχλούν οι φωνές που έρχονται απ' έξω, γιατί αυτή τη φορά είναι μια γλυκιά βαβούρα... το soundtrack της ζωής μου.
η αμαρτία δεν υπάρχει και για αυτό ο έρωτας την τσακίζει! της τσακίζει την ανάσα και τις λέξεις!
ο πιο όμορφος ήχος... αυτός της κουρασμένης, δροσιστικής, κόκκινης και γαλάζιας αναπνοής σου....
τα χέρια σου ταξιδεύουν στο κορμί μου αγγίζοντας τρυφερά κάθε σημείο...
ξέρεις το δρόμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου