θρύμματα, αμέτρητα μικρά κομματάκια

τώρα  θα είναι λες και κολυμπάμε ελεύθεροι, μέσα στις αναμνήσεις με κλειστά τα μάτια, τόσο ελαφροί.
ένα κύμα δροσερό θα γαληνεύει την όψη μας και τα άσχημα όνειρα μέσα του θα παγιδεύει αιώνια.
εμείς θα γινόμαστε όλο πιο αιθέριοι, ελεύθεροι, ήρεμοι. η ψυχή θα οδηγεί τα σώματα μας και αυτά θα υπακούν στην γλυκιά προσταγή.
φαντάσου το σώμα... καθαρό, ελαφρύ, απαλό, χωρίς πληγές να αιωρείται μέσα σε μία θάλασσα, απέραντη, ατελείωτη, καθαρή.
εσύ δεν έχεις να κάνεις τίποτα...
η ψυχή σε οδηγεί εκεί που θες, εκεί που τόσο κρυφά, αληθινά και κολασμένα θες.
και ενώ το σώμα σου αιωρείται γλυκό νερό εισέρχεται μέσα σου, περνά απ΄τις πατούσες σου, τις ξεκουράζει, τις κάνει να ξεχάσουν όλα εκείνα τα βήματα που τις κούρασαν και τα αγκάθια που τις πόνεσαν, προχωρά στα γόνατα,τα μπούτια, τη μήτρα, τα έντερα, το στομάχι, τη σπλήνα, το συκώτι, το στέρνο, τα χέρια. 
φτάνει στα άκρα, στα δάχτυλα, τα καθαρίζει και σβήνει όλη την κούραση.
γυρίζει πίσω... στέκεται στην καρδιά σου, την καθαρίζει πολύ αργά και προσεχτικά , προσπαθώντας να μην τη φθείρει, ούτε λίγο.
φεύγει από την καρδιά, πάει στο λαιμό, τον λάρυγγα τον ξεκουράζει.

προχωρά στα χείλη, τα παγώνει και τα κάνει να ξεχάσουν

προχωρά στα μάγουλα, τη μύτη,
καθαρίζει τα μάτια από όλα τα άσχημα που έχουν δει και στέκεται στο κέντρο του μετώπου, στο τρίτο μάτι. εκεί το γλυκό νερό γίνεται φως, μια λάμψη τόσο φωτεινή και μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει ώσπου να διαχυθεί σε όλο σου το σώμα, κάνοντας σε τόσο εύθραυστο που σπας και γίνεσαι αμέτρητα μικρά κομματάκια, θρύμματα, τα οποία κολυμπούν αναζητώντας τώρα νέους προορισμούς έχοντας ξεχάσει ολοκληρωτικά τους παλιούς προορισμούς, τα παλιά όνειρα, τις επιθυμίες και τις δίψες.