κάθομαι στον φούρνο και πίνω τον πρωινό μου καφέ. παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου και μου κάνει σχεδόν εντύπωση πως όλοι μοιάζουν παραιτημένοι απ τη ζωή. έχουν μάθει να παίζουν τόσο καλά το παιχνιδάκι. όλοι τους έχουν αναλωθεί ή στο να κάνουν του άλλους ευτυχισμένους ή στο να κάνουν αποκλειστικά τους εαυτούς εαυτούς τους. ηλίθιοι άνθρωποι! το κλειδί για όλα είναι: balance. αρχικά αν εσύ ο ίδιος δεν είσαι ευτυχισμένος δεν θα μπορέσεις ποτέ μα κάνεις και κανέναν γύρω σου. κοιτάω γύρω μου και βλέπω ψηλά κτίρια, θορυβώδη λεωφορεία, αυτοκίνητα παντού, κίνηση και όμως ούτε ένα χαμόγελο. υποτίθεται πως οι άνθρωποι τα φτιάχνουν όλα αυτά για να είναι ευτυχισμένοι και αντί για αυτό εγώ τους βλέπω χαμένους! δεν ξέρουν ποιοι είναι, τι ζητάνε και κυρίως δεν είναι πρόθυμοι να μάθουν γιατί κοιτάνε και αντιλαμβάνονται μαζικά! γιατί να είμαστε μέρη του όλου; γιατί να εξαρτόμαστε απ αυτό; αν κοιτάξεις και σκεφτείς, αν κάνεις μια αναδρομή, δεν νομίζω πως θα δεις πως οι χαρές υποτίθεται έχουν προκληθεί από οτιδήποτε υλικό και κατασκευασμένο απ τον άνθρωπο... ο osho έχει πει: <<η λέξη άνθρωπος είναι μια κλειστή έννοια. άνθρωπος σημαίνει ότι είσαι ένα ον. ανθρώπινος σημαίνει ότι βρίσκεσαι σε μια διαδικασία, σε ένα ταξίδι, σε ένα προσκύνημα, ότι συνεχίζεις να προχωρείς, ότι πηγαίνεις παραπέρα.>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου