how do you feel when you know there are people that need your help?
how do you feel when you know there are people trying to find a little piece of food?
how do you feel when you know there are little girls drying to survive from their fathers?
how do you feel when you know there are little boys and girls been raped and destroyed ?
how do you feel when you know there are mothers fighting for their children life everyday?
how do you feel when you know there are people trying to find a little piece of food?
how do you feel when you know there are little girls drying to survive from their fathers?
how do you feel when you know there are little boys and girls been raped and destroyed ?
how do you feel when you know there are mothers fighting for their children life everyday?
how do you feel when you know there millions of people trying to survive, trying to live?
there are people dying out there!!! we should all try to stop exploitation, stop injustice!!!
there are people dying out there!!! we should all try to stop exploitation, stop injustice!!!
Ερχόμαστε λοιπόν στο ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά, και για πολλά άλλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε φτάσει δυστυχώς στο σημείο να παλεύουμε να σώσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, να μοιάζουμε ανίσχυροι να υποστηρίξουμε παράλληλα και κάποιο συνάνθρωπο. Αυτή η εντύπωση ανικανότητας είναι βέβαια σύμπτωμα μιζέριας και απαισιοδοξίας διότι αλληλοϋποστήριξη πάντοτε μπορεί να υπάρξει.
Επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα. Νιώθω κι εγώ θυμό κι οργή όταν σκέφτομαι τα θύματα της αδικία που επικρατεί, όταν φεύγει η επίδραση των καθημερινών ενέσεων αναλγησίας με τις οποίες κάποιοι και κάπως φροντίζουν να μας χτυπάν. Βλέπω στα ενδιαφέροντα σου και τον εθελοντισμό. Σίγουρα ο εθελοντισμός - με την έννοια της συμπαράστασης και της βοήθειας - μπορεί να προσφέρει ανακούφιση, να δώσει μια ζωογόνα πνοή. Αυτή η ανακούφιση όμως δεν παύει να είναι μόνο προσωρινή.
Πως όμως τότε θα σταματήσουμε την αδικία; (και αυτή η ερώτηση ΔΕΝ είναι ρητορική)
Χαίρομαι που σε βρίσκω, χαίρομαι γενικότερα όταν βρίσκω ανθρώπους.
Καλησπέρα και καλή συνέχεια με το μπλογκ σου.
ακόμη και αν η ανακούφιση είναι προσωρινή είναι και αυτή κάτι απ το τίποτα και έτσι όμως να μην ήταν η χαρά και η ευχαρίστηση που παίρνεις όταν προσφέρεις και όταν βοηθάς άτομα που το έχουν ανάγκη δεν είναι προσωρινή! το ίδιο και η χαρά που παίρνουν εκείνοι είναι κάτι που θα θυμάσαι και θα θυμούνται πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήη αδικία θα ίσως σταματήσει όταν γίνουμε όλοι μας πιο "ανθρώπινοι"
Δεν αμφισβητώ σε καμιά περίπτωση τη μεγάλη σημασία του εθελοντισμού, είναι άλλωστε απ' τις λίγες υγιείς κοινωνικές εκφάνσεις μιας βαθιά άρρωστης κοινωνίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επιμείνω όμως - επειδή είμαι πεισματάρης - στην τελευταία σου πρόταση. Μπορούμε άραγε να γίνουμε όλοι πιο ανθρώπινοι; Δεν το νομίζω. Υπάρχουν ορισμένα άτομα (και δυστυχώς είναι αρκετά) των οποίων η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Όταν έχει συνηθίσει κανείς να στην καταπάτηση δικαιωμάτων και έχει αποκτήσει "ανοσία" στην ευαισθησία πώς θα γίνει πιο ανθρώπινος; Είναι απλώς αδύνατο. Δε συμφωνείς ;
αδύνατο δεν είναι τίποτα! δύσκολο ναι!!! πολύ δύσκολο!!! ειδικά σε μία χώρα σν τ δική μας που οι περισσότεροι έχουν μια τόσο ηλίθια νοοτροπία!!! σίγουρα για να γίνει κάτι τέτοιο θα πάρει πάρα πολύ καιρό, χρόνιασα, αλλά όσο πιο πολλά άτομα ευαισθητοποιούνται και δρουν τόσο το καλύτερο. είναι προτιμότερο να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια? ίσως μερικών τα μάτια δεν έχουν δει πολλά για να πεισθούν, ίσως απλώς να μεγαλώνουν τέρατα που όπως είπες έχουν συνηθίσει στην καταπάτηση δικαιωμάτων και έχουν αποκτήσει "ανοσία" στην ευαισθησία... αν λοιπόν αρχίσουμε όλοι να αλλάζουμε νοοτροπία σε αρκετό καιρό απ τώρα ίσως ευαισθητοποιηθούν και οι ποιο αναίσθητοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή