O κύριος Κ.

Το σώμα μου κρυώνει τόσο πολύ… ιδίως τα άκρα μου. Πιάνω το μολύβι και σχεδόν πονάω. Κάθομαι σ΄αυτό το απαίσιο θρανίο που τόσο πολύ μισώ και βαριέμαι!

            Παρακολουθώ τον αγαπημένο μου καθηγητή να μιλάει για την ποίηση και τον πολιτικό της ρόλο. Τον θαυμάζω… μιλάει με τόσο πάθος! Σκέφτομαι πως θα ήθελα πάρα πολύ να τον ζωγραφίσω, μα τα χαρακτηριστικά του είναι τόσο λεπτά που φαντάζει πολύ δύσκολο! Μιλάει για τον Καβάφη και  μοιράζει σημειώσεις.

            Όταν μιλάει μοιάζει με μαέστρο που κλείνει τα μάτια, παθιάζεται και κουνά τόσο μελωδικά, τόσο αυστηρά τα χέρια του.

            Όταν μιλάει κουνά τα χέρια και τα βάζει στις τσέπες του παντελονιού του και όταν θέλει να τονίσει κάτι τα βγάζει πάλι και τα κάνει να χορεύουν. Το δεξί, που είναι το πιο ζωηρό είναι η ντάμα και το αριστερό ο καβαλιέρος. Είναι λες και κολυμπά ορισμένες φορές.

             Συνήθως δεν φωνάζει, πρέπει να θυμώσει αρκετά για να τσαλακώσουν οι ρυτίδες τα φωνής το πρόσωπο του. Αμέσως μοιάζει μετανιωμένος. Επιστρέφει γρήγορα στο κείμενο και ξαναγίνεται μαλακός και ευγενικός ΄΄παιδιά λίγο΄΄ , ΄΄λίγο΄΄ λέει συχνά, χτυπώντας τα δυο του δάχτυλά, υψώνοντας τα προς τον ουρανό.

            ΄΄μεγάλα ονόματα αυτά στην ποίηση΄΄, ΄΄σπουδαία φωτογραφία΄΄, ΄΄ο Έλιοτ πέθανε το 1925 στο Λονδίνο΄΄, ΄΄εκπρόσωπος της μοντέρνας ποίησης΄΄, ΄΄ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ΄΄, ΄΄γαλλική ποίηση΄΄, ΄΄έκτη σειρά΄΄. Τα χείλη του στεγνώνουν και περνά τη γλώσσα του από πάνω για να τα δροσίσει. Έχει πάντα ένα χαρτομάντιλο στη του παντελονιού του και σκουπίζει τη μύτη του, χωρίς να την φυσά.

            Είμαι σίγουρη πως είναι πολύ ήρεμος άνθρωπος, κρύβει όμορφες ιστορίες. Σπάνια γελά, όταν κάνει είναι πολύ διαφορετικός, τα μάτια του κλείνουν και σχεδόν εξαφανίζονται, οι ώμοι του πάνε πάνω-κάτω, ένα κενό εμφανίζεται ντροπαλά ανάμεσα στα μπροστινά του δόντια. Το καρώ του πουλόβερ είναι τόσο ουδέτερο!

            Τον θαυμάζω πολύ! Μακάρι να πλησιάσω κάποτε το πνεύμα και τις γνώσεις του, μακάρι να μπορούσα να μιλάω και εγώ με τόσο πάθος και μαγεία…