Το περασμένο χθες

Περίεργα παιχνίδια που παίζει το μυαλό...

Χθες ήσουν στο ίδιο κρεβάτι... μέσα μου, δίπλα μου...

Χθες ήμουν αγκαλιά σου, δίπλα σου, όχι μέσα σου.

Σήμερα...

Έγινες καπνός...

Είναι αστείο... σαν τον καπνό απ’ το τσιγάρο μου που με ξεγελά και ύστερα από λίγο διαλύεται.

Δεν με πειράζει όμως γιατί χθες...

Χθες πέρασα ωραία... κι ας έφταιγε και λίγο η μέθη.

Ήταν έρωτας... και ο έρωτας είναι πανέμορφος σε κάθε του μορφή, σε κάθε του άγγιγμα...

Αν με ρωτούσες αν θα ήθελα να γυρίσω στο χθες θα σου απαντούσα όχι ή μάλλον Ο Χ Ι ...

Αν με ρωτούσες γιατί, θα σου απαντούσα γιατί είναι χθες,  είναι περασμένο, είναι λεπτομέρεια σε πίνακα του παρελθόντος.

Και εκεί θα μείνει... σε μια άκρη χρώματος...

Αυτό δεν είναι διαγραφή, δεν είναι αποφυγή, δεν είναι άρνηση, είναι η όμορφη πραγματική, ερωτική πραγματικότητα...

Τώρα είναι δική μου...

«ένα ζευγάρι φιλιότανε αμέριμνα

Κέρδιζε όλες τις στιγμές

Τίποτα δεν παρατηρούσε.

Ο έρωταε είναι πάντα

Μικρή-μεγάλη η δύναμη του Έχε Γεια

Χρόνος ακατάσχετος.

Αυτός ερημώνει τα γηραλέα μεσάνυχτα

Χρίει τις πεταλούδες με δικαιοσύνη.

Κι όταν υψώνεται ο κίτρινος καπνός απ’τα ποιήματα

Στον κουρελιασμένο χώρο που αναβοσβήνει βλέπουμε χαρούμενες υποταγές

Ο κόσμος τινάζει άξαφνα τη μανταρινιά της αστραπής

Οι άγγελοι εξελίσσονται σε τριαντάφυλλα

Και ξεκαρδίζεται ο κίνδυνος»

ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ Νίκος Καρούζος