Ο άγνωστος

Η ποίηση του...

Η ποίηση του είναι γλυκιά και όμορφη σαν

Σαν δύο σώματα ακουμπησμένα

Σαν ζεστά χείλη που δεν θα γευτείς ποτέ

Σαν δύο χέρια ακουμπησμένα σε ένα στήθος

Σαν φλώγα που χορεύει στον αέρα

Σαν μουσική που αλλάζει συναισθήματα

Σαν ένα καλό κρασί

Σαν δύο μάτια γαλήνια κλειστά

Σαν ζεστό, φρέσκο αίμα που κυλά απ’ το στόμα, χαϊδεύοντας τα χείλη

Σαν τον ήχο της αναπνοής στην ησυχία

Σαν ξεραμένο φύλλο που ο άνεμος το ταξιδεύει

Σαν δάχτυλα που απαλά χαϊδεύουν το πρόσωπο

Σαν πάθος ζωγραφισμένο με μπορντό μπογιά

Σαν γυμνό, ουδέτερο κορμί

Σαν δύναμη που φωλιάζει το στήθος

Σαν ταξίδι με κλειστά μάτια

Σαν ψεύτικα άρνηση

Σαν παιδικό παραμύθι

Σαν παιδική ανάμνηση

Σαν δυο πόδια που περπατούν σε διάφορες επιφάνειες

Σαν φαντασία που χορεύει με την πραγματικότητα

(Το όνομα του Α.... κρίμα που μισώ αυτό το όνομα... κρίμα που κάποιος κατέστρεψε ένα τόσο όμορφο όνομα όταν ήμουν μόλις δεκατριών. Εκείνος όμως ήταν αγγελος πολλών κακών, άγγελος βασανιστηρίων. Ήταν άγγελος που γέννησε ανώδυνα το μίσος... σκότωσε κάτι μικρό σε ηλικία, όχι σε χρόνο...)