σκέψεις στην ζεστή άμμο

Στο προηγούμενο χρυσό σκοτάδι, ο γκιόνης...

Στο σήμερα, στο τώρα, στο ζεστό φως του ήλιου, οι γλάροι.

Και οι δύο φυλές  τραγούδια για την αλήθεια τραγουδούσαν (ο γκιόνης σίγουρα λίγο πιο μελωδικά)

Καθισμένη στις πέτρες λερώνω τα μαύρα μου ρούχα απ ‘ τη σκόνη. Δεν με πειράζει.

Εδώ μυρίζει καλοκαίρια, θάλασσα και ανεμελιά, βραδιές ερωτικές, που τις άκουσαν λίγοι μόνο λίθοι και τις είδαν λίγα μόνο αστέρια.

Σκέφτομαι, αναρωτιέμαι τι θα έκανα τις σκέψεις μου αν δεν υπήρχε ο έρωτας, αν δεν υπήρχε ζωή και θάνατος... τίποτα...

...

Κενό...

Αυτή την ώρα λίγη σκια υπάρχει για να προστατέψω το ευαίσθητο λευκό μου δέρμα και τις ελαφριές σκέψεις μου απ’ τον ύπουλα πελώριο, καυτό ήλιο...

Αφού βαρέθηκα τη μονότονη προστασία της σκιάς, φόρεσα τα στρογγυλά μου γυαλιά και φορώντας το μαύρο μου καλσόν έβραξα  τις πατούσες μου.

Όλη η κούραση και η εξουθένωση των τελευταίων εβδομάδων ύστερα από λίγο κρύφτηκαν στα θαλάσσια σοκάκια, μακριά απ’ τους άσχημους, κουραστικούς, φασαριόρικους δρόμους της πόλης.