εθελοντισμός Κόστα Ρίκα

η ζωή μας ίσως πολλές φορές να έχουμε αναρωτηθεί αν έχει καμία σημασία για εμάς τουλάχιστον. έχει για τις ζωές που αγγίξαμε και τους έρωτες που ζήσαμε, τις μέρες που δώσαμε ζωή και αυτές που πήραμε.
τα χαμόγελα των παιδιών στην Κόστα Ρίκα, στο λα Κάρπιο, παρά την βρωμιά, τα χαμόγελα αυτά πεντακάθαρα παρέμεναν στο μυαλό μου. η θλίψη που τα μάτια τους ζωγράφιζε, καμιά φορά σε παρέσερνε και σε δυσκόλευε στο έργο σου, συχνά νόμιζες πως δεν θα το άντεχες, μα εμείς έπρεπε να σταθούμε δυνατοί και ας μην νιώθαμε, ίσως το να προσποιηθούμε να μην φαντάζε άσχημο, έπρεπε να δώσουμε ζωή! και δώσαμε και ας γέρασαν οι αναμνήσεις, ακόμη μας γελάνε, μικρά παιδικά, ανέμελα χειλάκια.