καλοκαιρινές αγκαλιές

Το νερό ήταν κρύο, το σκοτάδι αγκάλιαζε την ξεκούραστη ράχη της θάλασσας, η ησυχία επισκεπτόταν τις σκέψεις μου, καθώς ξάπλωνα το κουρασμένο μου κορμί στην αμμουδιά. Ρώτησα τον εαυτό μου τι άλλο θα ήθελα εκείνη τη στιγμή... τίποτα... ήμουν ευτυχισμένη εκεί.

Ο ουρανός δεν φιλοξενούσε πολλά αστέρια, καλύτερα γιατί θα μου θύμιζε καλοκαίρια στις παραλίες της Σύρου και το Ν. να μιλάει για εκείνα, να βλέπει κατσαρολικά και αγγέλους ανάμεσα τους που εγώ αδυνατούσα να διακρίνω. Το ψέμα με έπνιγε πάντα.

Ένα δάκρυ έσταξε στο πρόσωπο μου,κατοικία δεν βρήκε. η ηρεμία της νύχτας με αγάπησε και η θάλασσα το σώμα μου απαλά αγκάλιασε, δεν ήθελα να φύγω από αυτή την αγκαλιά...