καλημέρα

Μέσα στη νύχτα βλέπω τους φόβους μου να παίρνουν διάφορες μορφές. Όταν ξανακοιτώ και προσπαθώ να τους παρατηρήσω, απλώς εξαφανίζονται. Αλήθεια!

Αφού αποφάσισα πως δεν πρόκειται να κοιμηθώ πήρα 1,00€ απ’ τη τσέπη του Γ. και πήρα έναν απ’ τους χειρότερους καφέδες EVER(rest) και πήρα κατεύθυνση προς την παραλία, να δω το πρωινό φως να αγκαλιάζει τη θάλασσα.

Δεξιά μου βλέπω φορτηγάκια και σκηνές… νιώθω πως δεν κινδυνεύω, εξάλλου τι θα μπορούσε να θέλει ένας τσιγγάνος από εμένα; Τους κοιτάω που άλλοι κοιμούνται στη παραλία, άλλοι σε σκηνές, άλλοι σε καρότσες… και θέλω τόσο πολύ να μάθω για αυτούς… γιατί δεν είναι νευρικοί όπως εμείς; Αναρωτιέμαι τι σημαίνει πραγματικά φτώχεια… ποιος είναι ο φτωχός άνθρωπος; Αυτός που δεν έχει να φάει ή αυτός που ουσιαστικά το μόνο που έχει είναι φαγητό;

Ακούγοντας ένα γαλλικό τραγούδι στο ραδιόφωνο και κοιτώντας την άπειρη θάλασσα, προσπαθώ να συνειδητοποιήσω το μέγεθος της! Αδύνατο! Θυμήθηκα πως τις προάλλες είχα μια συζήτηση με το Γ. και του εξομολογήθηκα το πόσο πολύ θα ήθελα να είμαι σαν το νερό, να ρέω και να κυλώ, θεραπεύοντας πληγές, χωρίς όμως να το αντιλαμβάνομαι ή να ανοίγω άλλες σε εμένα, να είμαι τόσο δροσερή όσο και η αυγή και ξέρεις τι μου είπε ακριβώς; <<τι εννοείς; Είσαι το νερό! Το 70% του σώματος σου, της ύπαρξης σου, είναι νερό, άρα είσαι και εσύ;

Πάντα έτρεφα απεριόριστη αγάπη και ευγνωμοσύνη για το νερό, μα φέτος το έφτασα σε άλλο επίπεδο! Νερό… σε ευχαριστώ για κάθε στάλα, σε ευχαριστώ για τη ζωή που δίνεις, σε ευχαριστώ για τξ δροσιά και τη γεύση σου. Σε νιώθω επιτέλους!  Επιτέλους σε νιώθω να κυλάς σε κάθε γρανάζι του σώματος μου!

Άρχισε να ξημερώνει. Τι γλυκό φως, τι γλυκός ο ήχος της θάλασσας! Ο τέλειος συνδυασμός… νιώθω την ισορροπία. 5.23 πμ άρχισαν το τραγούδι οι γλάροι, το ίδιο και κάποια άλλα πουλιά που καλωσορίζουν τη μέρα. Στο βάθος ίσα που φαίνονται 4  μικρές βαρκούλες και 2 πλοία. Αριστερά μου βρίσκεται ένας λόφος που στην κορυφή του έχει ένα δέντρο που διαφέρει απ’ τα άλλα. Είναι το μοναδικό τα υπόλοιπα είναι αγριάδες και θάμνοι. Στέκεται τόσο όμορφα και αν ο καθένας μας προσποιούταν έστω για λίγο πως ήταν αυτό το περήφανο δέντρο; Άλλο μοναξιά και άλλο μοναχικότητα… στη μοναξιά είσαι μόνος σου μη κάνοντας τίποτα δημιουργικό, νιώθοντας άσχημα για την κατάσταση και συνήθως κατηγορώντας τους άλλους, η μοναχικότητα όμως είναι σίγουρα επιλογή. Εκεί βρίσκεις τον εαυτό σου και λύσεις…