Zero point

Ο ήλιος ξεπροβάλλει… φως! Τόσο φωτεινό φως της αυγής! Μύρτιλο! Αυτό το άρωμα, αυτό το χρώμα κρατείς. Της λύπης άγγιγμα και της ευτυχίας φώλιασμα. Τα φύλλα σου θροΐζουν και η γη με κρατά γερά στην ατελείωτη, απέραντη, άπειρη άβυσσο της αγκαλιάς της. Αντίο μουσική της ζωής μου. Σ’ αγαπάω x1.000.000.000.000.000 στο τετράγωνο!  Γατίσια μου μάτια, γατίσια όψη της ζωής μου, του ονείρου, της πραγματικότητας. Απόλυτη η υφή της συγκέντρωσης, της παρατήρησης, της αφοσίωσης. Zero point!  Αυτό είναι zero point! Κάτι που δεν μπορώ να εκφράσω, να περιγράψω, να συνειδητοποιήσω πλήρως… κάτι άπειρο!