η μέθη της νύχτας...

είναι αστείο...
γιατί... τώρα...
που όλοι εσείς γελάτε...
γελάτε... γελάτε... γελάτε...

πλησιάζει η στιγμή που θα γράφω ιστορίες για εσάς και τα παιδιά σας, τους έρωτες σας, τα ξενύχτια σας, τις άρρωστες επιθυμίες σας, τα πάθη σας... και τότε θα γελάτε?

νομίζετε πως η ζωή είναι εύκολη και ακίνδυνη. αμ μάθετε πως δεν είναι... τόσο φευγαλέα και απρόβλεπτη...

οι στιγμές της ζωής σας σαν θάλασσα θα απλώνονται μπρος μου και το μολύβι θα είναι ο ταξιδευτής. το μίσος σας οι τρικυμίες μου και τα όνειρα σας η γαλήνη μου.

το θηρίο που μέσα σας μεγαλώνει... μην του επιτρέψετε να βγει γιατί τότε στήθος για θηλασμό θα αναζητήσει και θα θρέψει, και θα μεγαλώνει και θα καταστρέφει.

η ελευθερία που θα επέλθει ύστερα θα είναι τόσο μεγάλη και το θηρίο τόσο μακρυά.

απρόσμενα οι ψυχές σας θα συναντηθούν και με πάθος τόσο παράφορα θα ερωτευτούν. ο πόνος όμως του χωρισμού που ίσως να επέλθει τους παλιούς παιδικούς σας φόβους δύσκολα θα εξιλεώσει.

και κάπου εκεί ψυχή, σώμα και μυαλό θα μπερδευτούν και το καθένα με δυσκολία τον δρόμο του θα βρει αν ποτέ τον βρει...

μα αν το βρει θα είστε τυχεροί και θα έχετε ξεγελάσει την ζωή και εμένα μαζί.

αυτά τα τρία ξεχωριστά κατοικούν σε παντρειά ελπίζω πραγματικά ποτέ να μην βρεθούν.

και ξαφνικά η νύχτα θα ρίξει το μαυροκέντιτο φόρεμα της, χορούς ερωτικούς θα χορέψει και την ψυχή θα προσπαθήσει να γαληνέψει.

αχ νύχτα μου όμορφη πόσο σε αγάπησα εγώ και οι εραστές σου?

τη νύχτα παρουσιάζονται οι τρελοί μα και οι θρύλοι.

λες και το μαυρισμένο πέπλο της αγκαλιάζει τα σώματα μας χωρίς να τους επιτρέπει την οποιαδήποτε αντίσταση και επιτρέπει στην ψυχή μας να ελευθερωθεί από τα δεσμά της.

αυτή η ελευθερία... θαρρείς πως μεγαλύτερη δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει...

σαν την γευτείς το μόνο σίγουρο είναι πως θα εθιστείς σε αυτή την μέθη...